تفاوت بین شیشه سدیم-کلسیم و شیشه بوروسیلیکات بالا چیست؟

Https٪3a٪2f٪2fyoutu.be٪2fwj-RXm2Ubj4٪3fsi٪7b3٪7d٪7d٪7duM9ogUqC٪7b٪7b5٪7d٪7dE٪7b٪7b6٪7d٪7dFICHh

ترکیب بندی:

شیشه سدیم کلسیم (شیشه سودا-آهک) یک نوع شیشه معمولی است که عمدتا از دی اکسید سیلیکون (SiO2)، اکسید سدیم (Na2O) و اکسید کلسیم (CaO) تشکیل شده است. همچنین می تواند حاوی اکسیدها و ناخالصی های دیگری مانند اکسید منیزیم (MgO) و اکسید آلومینیوم (Al2O3) باشد.

شیشه سیلیکا با بورات بالا (بوروسیلیکات گلس) حاوی نسبت بیشتری از تری اکسید بور (B2O3) و دی اکسید سیلیکون (SiO2) است. به طور معمول شامل اکسیدهای دیگری مانند اکسیدهای فلز قلیایی (به عنوان مثال، اکسید سدیم یا اکسید پتاسیم) و اکسیدهای فلزات قلیایی خاکی (به عنوان مثال، اکسید کلسیم یا اکسید منیزیم) است.

مشخصات فیزیکی:

شیشه سدیم-کلسیم دارای ضریب شکست بالاتر و ضریب انبساط حرارتی کمتری است که باعث می‌شود پردازش و شکل‌دهی آن نسبتاً شفاف باشد. با این حال، پایداری شیمیایی آن کمتر است و در برابر فرسایش توسط اسیدها، قلیاها و سایر مواد شیمیایی حساس است.

شیشه سیلیکا با بورات بالا دارای ضریب شکست کمتر و ضریب انبساط حرارتی کمتری است. در برابر حرارت مقاوم تر است و می تواند تغییرات دمایی بالاتر را بدون شکستگی تحمل کند. علاوه بر این، شیشه سیلیکا با بورات بالا دارای پایداری شیمیایی خوب و مقاومت بالاتر در برابر بسیاری از مواد شیمیایی است.

برنامه های کاربردی:

شیشه سدیم کلسیمی یکی از رایج ترین انواع شیشه است و کاربردهای گسترده ای در صنعت ساختمان، بسته بندی ظروف، پنجره ها، نمایشگرهای صفحه تخت و غیره دارد و معمولا برای ظروف شیشه ای و ظروف غذاخوری نیز استفاده می شود.

به دلیل مقاومت در برابر حرارت و پایداری شیمیایی، شیشه سیلیکا با بورات بالا معمولاً در ابزار آزمایشگاهی، مخازن واکنش شیمیایی، ابزارهای نوری، تجهیزات روشنایی، آبگرمکن های خورشیدی و سایر کاربردهایی که نیاز به مقاومت در برابر دماهای بالا و خوردگی شیمیایی دارند، استفاده می شود.